کج‌خلقی بزرگترین و عجیب‌ترین مشکل رفتاری کودکان نیست اما قطعا یک گریه‌زاری بی‌دلیل و کودکانه می‌تواند هر پدر و مادر آرامی را عصبی کند. و این گریه‌زاری بی‌دلیل باعث می‌شود شما به عنوان پدر و مادر خسته شوید یا مورد قضاوت قرار بگیرید و این قضاوت‌های ناعادلانه باعث می‌شود به کارهای اشتباه روی بیاورید و با کودک اشتباه رفتار کنید. تیم پژوهشی و آموزشی اپلیکیشن قصه های کودکان آی قصه در این پست، اشتباهاتی را که ممکن است والدین در درمان بداخلاقی کودکان مرتکب شوند، ذکر می‌کند.
در پست‌های قبلی مجله کودک درباره قضاوت و دخالت اطرافیان صحبت کردیم که می‌توانید درباره آن در مقاله «با دخالت دیگران در تربیت فرزند چه کنیم؟» بخوانید. ما همچنین درباره پرتاب کردن وسائل و اشیا توسط کودک در یادداشت «چرا کودکان اشیا را پرتاب می‌کنند؟» گفتیم که این عمل در حقیقت یکی از مراحل رشد کودک است، اما باعث می‌شود دیگران پدر و مادر را سرزنش کنند. بداخلاقی کودکان هم مثل پرت کردن یکی دیگر از رفتارهایی است که هر کودک سالمی در سن و سال خاصی از خود بروز می‌دهد. در ادامه اشتباهات متداول والدین در این باره را بیان می‌کنیم.
اشتباهات متداول والدین که مانع درمان بداخلاقی کودکان می‌شود
در حالی که خشم، عصبانیت و بداخلاقی بدترین مشکل رفتاری کودکان نیست، طغیان‌های مکرر و غیرقابل پیش‌بینی قطعاً می‌تواند روز والدین را مختل کند. هر کودکی مراحلی را پشت سر می‌گذارد که عصبانیت در آنها رایج است.
گاهی اوقات باعث خجالت والدین می‌شود وقتی که کودکان خود را روی زمین می‌اندازند و با لگد و فریاد در یک مکان عمومی به زمین می‌افتند.
بسیاری از والدین در تلاش برای جلوگیری از خشم و عصبانیت (و کاهش خجالت و ناامیدی) از ترفندهای نظم و انضباطی استفاده می‌کنند که در واقع خشم و عصبانیت را بدتر می‌کند. گاهی اوقات عصبانیت‌ها فرکانس خود را افزایش می‌دهند و در مواقعی دیگر، ماهیت تهاجمی‌تری دارند.
بسیاری از تکنیک‌های فرزندپروری به اشتباه بر متوقف کردن یک رفتار تمرکز می‌کنند، نه اینکه به کودک یک مهارت را بیاموزند. اگر فرزند شما در مرحله‌ای قرار دارد که خشم و عصبانیت رفتار رایج او شده است، از این اشتباهات متداول والدین اجتناب کنید که می‌تواند درمان بداخلاقی کودکان را ناممکن کند.
اشتباه اول: به بداخلاقی کودکان توجه می‌کنید
توجه رفتار را تقویت می‌کند، حتی اگر توجه منفی باشد. گفتن جملاتی مانند: «گریه نکن تا چیزی به تو بدهم.» یا «مثل بچه‌ها رفتار نکن!»، فقط کودکان را تشویق می‌کند تا بداخلاقی و خشم خود را ادامه دهند.
به طور مشابه، والدینی که سعی می‌کنند هنگام عصبانیت و بداخلاقی کودکان با او استدلال کنند، به تقویت میل او برای جیغ‌کشیدن کمک می‌کنند! نادیده گرفتن بهترین استراتژی برای توقف خشم و درمان بداخلاقی کودکان است. چشمان خود را برگردانید، وانمود کنید که صدای جیغ را نمی‌شنوید و اگر مجبور هستید از آنجا دور شوید، اما مطمئن شوید که هیچ نوع توجهی را به فرزند خود نشان نمی‌دهید.
اگر فرزند شما به دلیل ناراحتی واقعی‌اش گریه می‌کند، به هر حال او را دلداری دهید. اما اگر او مشت خود را به زمین می‌زند چون نمی‌خواهد به رختخواب برود، دلجویی از او فقط این رفتار را تقویت می‌کند.
برای درمان بداخلاقی کودکان باید روش‌های سالم مقابله با احساسات ناخوشایند را به فرزند خود بیاموزید. وقتی فرزند شما از روش‌های مناسب اجتماعی برای بیان احساسات استفاده می‌کند، او را تشویق کنید.
اشتباه دوم: تسلیم خواسته کودک می‌شوید
گاهی اوقات والدین از شدت ناامیدی تسلیم هجوم می‌شوند تا فریاد کودک متوقف شود. اما هر بار که می‌گویید «باشه، باشه. یه شکلات دیگه هم بخور» در تلاش برای آرام کردن فرزند خود، به او می‌آموزید که خشم و عصبانیت راهی عالی برای به دست آوردن خواسته‌های او است.
در این صورت، کودکان یاد خواهند گرفت که در آینده عصبانیت‌های بزرگتری داشته باشند. حتی اگر فقط یک بار به طور مداوم دچار خشم و عصبانیت شوید، فرزند شما می‌آموزد که عصبانیت راهی قدرتمند برای به دست آوردن خواسته‌های خود است. پس برای درمان بداخلاقی کودکان از این اشتباه بزرگ دوری کنید.
اشتباه سوم: رفتارتان خشن، و اخطارتان تکراری و غیر قابل اجراست
تهدیدهایی که قصد انجام آنها را ندارید مفید نیست. تکرار هشدارها نیز می‌تواند نتیجه معکوس داشته باشد. گفتن این جمله که «فریاد نزنید وگرنه مجبور خواهید شد در ماشین بنشینید»، بارها و بارها، بدون این که فرزند خود را واقعاً در اتومبیل سوار کنید، به او نشان می‌دهد که شما در واقع به آنچه که می‌گویید عمل نخواهید کرد.
اگر در موقعیتی هستید که نادیده گرفتن بهترین کار نیست -مانند وسط غذا در تعطیلات با خانواده- نتیجه‌ای را برای بداخلاقی کودکان خود در نظر بگیرید. در صورت لزوم، فرزند خود را در یک اتاق جداگانه قرار دهید. اگر رفتار نادرست فرزند شما برای دیگران مزاحم است، امتیازاتی را از او سلب کنید.
عصبانیت و بداخلاقی کودکان را راهی برای ارتباط نیازهای برآورده‌نشده فرزند خود در نظر بگیرید. به جای اینکه عصبانیت را به عنوان یک رفتار نامطلوب در نظر بگیرید، از آن به عنوان نوعی ارتباط استفاده کنید. عصبانیت از نظر رشد مناسب است و غیر معمول نیست.
اشتباه چهارم: به بچه رشوه می‌دهید
ناامیدی محض می‌تواند منجر به رشوه شود. یکی از والدین مضطرب که می‌خواهد فرزندش از طبقه خواربارفروشی بلند شود ممکن است وسوسه شود بگوید: «اگر قول بدهی بلند شوی، برایت اسباب‌بازی می‌خرم.» اما رشوه دادن به فرزند شما فقط او را تشویق می‌کند تا بیشتر اوقات عصبانی شود.
پاداش همان رشوه نیست. ارائه پاداش‌های اولیه می‌تواند مفید باشد. صرفاً بیان این جمله که «اگه بلند شی بریم برات یه توپ می‌خرم» باعث می‌شود که کودک تصمیم دیگری را انتخاب کند.
قبل از ورود به یک فروشگاه، ممکن است بگویید: «اگه رفتار خوبی داشته باشی به‌ت هدیه می‌دهم.» اما به وضوح بیان کنید که به خاطر بداخلاقی کودکان به آنها پاداش نمی‌دهید.
بداخلاقی کودکان بخشی از روند تکاملی آن‌هاست
اگر مستعد انجام هر یک از اشتباهات ذکرشده در درمان بداخلاقی کودکان هستید نگران نباشید. خبر خوب این است که استراتژی‌های انضباطی وجود دارد که به خشونت‌های عصبی سریع پایان می‌دهد. به اصلاح رفتار روی بیاورید و همچنین، شیوه‌های مناسب برای ابراز خشم را به فرزند خود بیاموزید و به او کمک کنید تا از قدرت روانی برای برخورد سالم با احساسات خود برخوردار شود.
اگرچه عصبانیت برای والدین خوشایند نیست، اما برای کودکان نیز خوشایند نیست. فرزند شما از اینکه کنترل جسمی و روحی خود را از دست بدهد، لذت نمی‌برد.
به خاطر داشته باشید که عصبانیت در واقع از نظر رشد مناسب است و برای بسیاری از کودکان خردسال مورد انتظار است و اگر به عادت تبدیل شود باید برای درمان بداخلاقی کودکان اقدام کنید.
آنچه خواندید، ترجمه‌ی آزادی از مقاله‌ی How Parents Make Temper Tantrums Worse بود که توسط تیم پژوهشی و آموزشی اپلیکیشن قصه های کودکان آی قصه با هدف آگاهی‌بخشی به مخاطبین تهیه شده بود.
