سایت کودک و نوجوان آی‌قصه: با آنلاین‌شدن مدارس، فایل‌های زیادی از صدا و تصویر کودکان دست‌به‌دست شد. فیلم‌ها و صداهایی که شاید بسیاری را خندانده باشد، اما در نهایت نقض حریم خصوصی کودکان است و نشانه‌ی بدی از سمت‌وسوی جامعه. در بخش چهارم نشست حریم خصوصی کودکان که توسط موسسه فرهنگی و هنری آی قصه برگزار شده است، مهمانان، خانم دکتر مهدیه صالحی، روانپزشک و خانم روشنک بستانچی، روانشناس کودک و نوجوان به حقوق کودک در روزگار کلاس آنلاین و نقش مادران و پدران و معلمان در رعایت این حقوق پرداخته‌اند. گزارش و ویدئوی این بخش که به میزبانی فاطمه فرهاد و سپیده بیگدلی، نویسندگان و پژوهشگران آی قصه برگزار شده، در دسترس مخاطبان عزیز قرار گرفته است.
گزارش بخش‌های قبلی این نشست را هم بخوانید.
بخش اول: حریم خصوصی کودک در فضای مجازی چیست؟
بخش دوم: امنیت روانی کودکان را خدشه‌دار نکنیم؟
بخش سوم: استفاده از کودکان در تبلیغات چه آسیب‌هایی بر جا می‌گذارد؟
کلاس آنلاین یا کارگاه تولید فیلم طنز؟
دکتر صالحی در این نشست با اشاره به به اشتراک گذاری فیلم‌ها و ویس‌های کلاس آنلاین و مادران و کودکان در فضای مجازی گفت: «متاسفانه گاهی والدین یا معلم‌ها، برای تفریح‌های لحظه‌ای و خنده، فیلم‌های کودک را منتشر می‌کنند. این کار صدمات جبران‌ناپذیری به کودک وارد می‌کند و حتی می‌تواند منجر به خودکشی کودک به دلیل احساس شرم شود. ما نباید احساس شرم را در کودک دست کم بگیریم؟ معلم باید از خودش بپرسد اگر کودک خودم بود چه احساسی داشتم؟ حس مهمی که ما باید برای کودکان فراهم کنیم، احساس امنیت است. پخش کردن فیلم‌های کودک می‌تواند باعث شرمزدگی، تحقیر و تمسخر کودک شود. هویت کودک در همین سنین در حال شکل‌گیری است و این آسیب‌ها می‌توانند آثار دراز مدتی داشته باشد و در بزرگسالی هم فرد را آزار دهد. این مسئله در نوجوانان به‌خصوص کسانی که یک تفاوت حتی جزئی با دیگران دارند، دیده می‌شود که بعدها احساس حقارت می‌کنند. فضای مجازی می‌تواند باعث احساس حقارت طولانی‌مدت در فرد شود.»
بستانچی نیز درباره‌ی رعایت حریم خصوصی در کلاس آنلاین گفت: «والدینی که اشتباه‌ها و خطاهای آموزشی کودکانشان را برای دیگران می‌فرستند، عموماً دچار واکنش هیجانی و ناآگاهی هستند. اما اتفاقی که در فضای آموزشی ما در جریان است، به نظر من توجیهی ندارد. یک دبیر قطعا می‌داند این رفتار می‌تواند چقدر آسیب‌زا باشد. شاید پدر و مادرها هیجانی رفتار می‌کنند، اما هیجان‌زدگی برای معلم قابل‌قبول نیست. احساس شرم می‌تواند انگیزه‌ی تحصیل کودک را کم کند و سرکوب می‌شود. معلم مسئولیت بزرگی دارد و نباید برای لحظه‌ای شادی دانش‌اموز را قربانی کند. معلم‌ها باید همراه کودکان باشند و در این دوران پر استرس همراهی‌شان کنند، نه این‌که از آن‌ها سواستفاده کنند.»
ویدئوی این بخش از نشست را ببینید.
