رسیدگی به بچه کوچیک خیلی سخته و تو این راه یه همراه میتونه مشکلات رو تا حدودی کم کنه و چهکسی بهتر از خواهر و برادرهاش که بخشی از وظایف والدین رو به عهده بگیره. تنها گذاشتن بچهها با خواهرها و برادرهاشون هم اونا رو مسئولیتپذیر و مستقل میکنه و هم ارتباط بین بچهها محکمتر میشه.
البته این همراههای کوچولو یه مشکلی دارن، اینکه تا زمانی میتونند کمککار پدرها و مادرها باشن که خود والدین هم حضور داشته باشن.
حالا این سوال پیش میاد پس در چه سنی میشه کودک رو با خواهر و برادرش تنها گذاشت؟
در این مقاله میخوایم در این مورد صحبت کنیم.
چه سنی برای تنهایی بچهها مناسبه؟
اول باید توجه داشته باشید، سن تنها فاکتور بلوغ و مسئولیتپذیری بچهها نیست. با اینحال بسیاری از متخصصا معتقدن تقریبا همه بچهها باید ۱۲ سال سن داشته باشند تا بتونید بیشتر از ۴ ساعت اونا رو تو خونه تنها بذارید. البته یادتون باشه بچهها با هم متفاوت هستند و ممکنه برای یه نفر این سن هنوز زود باشه تا هم از خودش و هم از خواهر و برادرش مراقبت کنه.
البته والدین میتونن از روشهایی برای اینکه بچهها یاد بگیرن چجوری مسئولیتپذیر بشند، استفاده کنند. مثلا اولش با ۳۰ دقیقه شروع کنند و وقتی فرزندشون یاد گرفت که چجوری از خود و خواهر و برادرش مراقبت کنه، این زمان رو افزایش بدن.
والدین قبل تنها گذاشتن بچهها باید چه نکاتی رو رعایت کنند؟
شما خانوادهها باید توجه داشته باشید قبل تنهاگذاشتن بچهها چند نکته رو رعایت کنید. البته این موارد پیشنهادی هستن و اول و آخرش باید شما به بلوغ و مسئولیتپذیری بچهاتون توجه کنید.
نکاتی که فکر میکنیم به دردتون بخوره:
- بچهاتون باید حداقل ۱۲ سال سن داشته باشه تا تو خونه تنها بمونه و باید حداقل ۱۵ ساله باشه تا بتونه از خواهر و برادر کوچکترش مراقبت کنه.
- بچهها نباید شبا تو خونه تنها باشند مگراینکه بچه بزرگتر ۱۶ ساله باشه.
- بچه نوزاد و نوپا و تازه راه افتاده نیاز به توجه بیشتری داره و نباید با بچه دیگه تنها گذاشت مگراینکه بچه بزرگتر ۱۶ سالش باشه و این مراقبت برای یه بازه زمانی کوتاه باشه.
والدین هم باید به چند موضوع توجه داشته باشند:
- بچهاشون در موقعیتهای ناگهانی بدون اینکه بترسه، میتونه تصمیمگیری کنه؟
- موقعیتهای مختلف برای بچهها به اندازه کافی توضیح داده شده؟
- بچهها میدونن در زمان اضطراری به کی زنگ بزنند و چیکار کنند؟
- بچهها به طور کلی مهارت حل مشکل رو دارند؟
- یک نکته خیلی مهم رو در نظر بگیرید. امکان داره خواهر و برادر کوچکتر دارای نیازهای ویژه از لحاظ جسمی و روانی باشه. دراینصورت دیگه بچه بزرگتر شما نمیتونه مراقبت رو به عهده بگیره و نیاز به مدیریت پدرها و مادرهاست.

بچهها باید آموزش ببینند
در کنار پدر و مادرها، بچهها هم باید آمادگی داشته باشن تا با خواهر و برادرشون تنها باشن. این آمادگی فقط با آموزش امکانپذیره.
این نکاتیه که باید به بچهها آموزش بدید:
– چجوری از تلفن استفاده کنه.
– چهزمانی و چجوری با ۱۱۰ یا ۱۱۵ تماس بگیره.
– اگه در زمان اضطرار، مادر و پدر در دسترس نبودن با چهکسی تماس بگیره.
– اگه تو خونتون سیستم امنیت دارید، بلد باشه چجوری ازش استفاده کنه.
– چجوری در خونه رو قفل کنه.
– چجوری چراغها رو خاموش و روشن کنه
– چجوری با مایکروفر و گاز کار کنه
– تا حدودی با کمکهای اولیه آشنا باشه
– در موقعیتهای اضطراری مثل آتشگرفتن چیکار کنه.
– چیکار کنه وقتی غریبهها میان دم خونه یا زنگ میزنن و با مادر و پدرش کار دارن
– بازیهای ساده و امنه رو بشناسه تا با خواهر و برادر کوچکترش بازی کنه.
– بلد باشه چجوری خواهر و برادرهاشون دلداری بده و سرگرم کنه.
در آخر…
گاهی پدرها و مادرها سرشون خیلی شلوغه و ترجیح میدن بچههای بزرگتر رو با خواهر و برادرها تنها بذارن. اما دراین مورد هم باید میزان بلوغ و مسئولیتپذیری کودک رو در نظر بگیرن و هم بهش آموزش بدن.